τεράστιος

-α, -ο / τεράστιος, -ον, ΝΜΑ

πολύ μεγάλος, υπερμεγέθης, ο πολύ μεγάλων διαστάσεων, πελώριος, υπερφυσικός (α. «τεράστια περιουσία» β. «τεράστιο το πρόβλημα τής ρύπανσης τού περιβάλλοντος» γ. «τεράστιον τὸ πρᾱγμα ἐφαίνετο», Λουκιαν.

δ. «τεράστιον ἔργον», Φίλ.)

μσν.-αρχ.

το ουδ. ως ουσ. τὸ τεράστιον

α) θεϊκό σημάδι

β) θαυμαστό επίτευγμα, απόδειξη τής παντοδυναμίας τού θεού

αρχ.

1. (το αρσ. πληθ. ως ουσ.) οι τεράστιοι

(για πρόσ.) αυτοί που κάνουν πράξεις οι οποίες προκαλούν έκπληξη, θαυμασμό ή φόβο

2. φρ. «Ζεὺς τεράστιος» — προσωνυμία τού Διός ως θεού τών τεράτων, τών προφητικών σημείων (Λουκιαν.).

επίρρ...

τεραστίως ΝΜΑ

σε τεράστιο βαθμό, υπερβολικά.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τέρας*, πιθ. μέσω αμάρτυρου *τεραστός (πρβλ. σεβαστός: Σεβάστιος)].